Πόσα λέμε, πόσα λέμε

και πώς θα αλλάξουμε σε κατοικίες του αιώνιου σκότους,

Ό,τι κρατάμε στην καρδιά μας άγρυπνα, απελπισμένα,

και πνευματικός πόνος, και φόβοι - οτιδήποτε,

-

θα τα πούμε όλα εκεί αφόβα και ελεύθερα.

ΣΟΛ. Καβάφης

Σπηλιές Diru. Χρειάζεται πραγματικά κουράγιο για να επισκεφτείς το σπήλαιο. Και μόνο η σκέψη ότι μια από τις πύλες της κόλασης είναι κοντά, σύμφωνα με τους ελληνικούς μύθους, νιώθεις ήδη μια συγκίνηση σε κάθε τρίχα που ανεβαίνει. Οι αρχαίοι Έλληνες τοποθετούσαν πολύ συγκεκριμένα τους κύριους θεούς τους στον Όλυμπο, καθώς και τις καθημερινές τους δραστηριότητες στις υποθέσεις των ανθρώπων. Άνθρωποι και Θεοί ήταν κοντά. Με την ίδια σιγουριά πίστευαν ότι οι είσοδοι στον κάτω κόσμο του Άδη βρίσκονται σε όλη την Ελλάδα, όπου ζουν οι Έλληνες και οι ήρωές τους. Όπως λένε οι μύθοι, ο θυρωρός Χάροντας μετέφερε τις σκιές των νεκρών στον κόσμο των νεκρών.Και παρόλο που εμφανίζονταν πότε πότε ήρωες που μπορούσαν να αμφισβητήσουν τον Άδη και να νικήσουν τον θάνατο, αυτοί, κατά κανόνα, είχαν είτε θεϊκή φύση είτε βοήθεια των θεών, και τις περισσότερες φορές και των δύο και άλλων. Εκτός από τον Ηρακλή, το βασίλειο του Άδη επισκέφτηκαν ήρωες όπως ο Ορφέας, ο Θησέας, ο Οδυσσέας και ο Αινείας. Σήμερα το σπήλαιο είναι ένας λαβύρινθος, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου καταλαμβάνεται από μια τεράστια υπόγεια λίμνη με τα πιο καθαρά νερά. Σε αυτό, οι εργαζόμενοι κάνουν βάρκες κατά μήκος σπηλιών με σταλακτίτες και σταλαγμίτες. Εδώ, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν τη θέση ενός αρχαίου ανθρώπου και σχεδιάζεται να ανοίξει ένα μουσείο. Λοιπόν, ας μαζέψουμε κουράγιο και πάμε για τους ήρωες!!!

Το Γύθειο είναι μια όμορφη πόλη δίπλα στη θάλασσα. Χώρα των Θεών. Το όνομα της πόλης συνδέεται με τον θεϊκό αγώνα που έγινε εδώ. Ο αγώνας των μεγάλων, ο αγώνας του Απόλλωνα με τον Ηρακλή, όταν ο τελευταίος πήρε τον δελφικό τρίποδα σε έκρηξη θυμού. Δεν υπήρχε νικητής σε αυτόν τον αγώνα και, αργότερα, στην πόλη, οι ντόπιοι άρχισαν να σέβονται τον Απόλλωνα και τον Ηρακλή. Η χώρα των ηρώων και των θεών, και τίποτα άλλο! Θα σταματήσουμε σε αυτή τη γραφική πόλη για να επισκεφτούμε τη Μονεμβασιά το επόμενο πρωί.

Η Μονεμβασιά είναι το μέρος όπου σταμάτησε ο χρόνος. Ο ιστορικός Σφράνζη, γεννημένος εδώ, φίλος του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, του τελευταίου Βυζαντινού αυτοκράτορα, περιέγραψε τη Μονεμβασιά ως εξής: «Η ίδια η φύση ευνόησε αυτήν την πόλη. Πουθενά αλλού στον κόσμο δεν μπορεί κανείς να βρει άλλο τέτοιο φρούριο, απόρθητο, απόρθητο και απρόσιτο για κανέναν. στρατιωτική δύναμη, όπως αυτή». Δεν υπάρχει τίποτα να προσθέσω εδώ. Και όταν βλέπεις τις φωτογραφίες της πόλης από ψηλά, θυμίζει ένα μεγάλο ισχυρό πλοίο στο γαλάζιο της θάλασσας. «Δείτε τα πάντα με κατάπληξη και χαρά καρδιάς!». Στέκεσαι στο τείχος του φρουρίου, στην άκρη ενός γκρεμού, κοιτάζοντας τη θάλασσα, στέκεσαι και σκέφτεσαι την τύχη αυτών των τόπων και των ανθρώπων. Θυμάστε τον διάσημο ποιητή που «ζωντάνεψε τις πέτρες». Ονομάζεται Γιάννης Ρίτσος. Εδώ γεννήθηκε και θάφτηκε. Η διάθεση του πνεύματος και των σκέψεων της καρδιάς είναι καλύτερη από ό,τι μπορούμε να μεταφέρουμε...

Αυτά τα δέντρα δεν αρκούνται σε έναν μικρότερο ουρανό

Αυτές οι πέτρες δεν αρκούνται στα βήματα των άλλων

Αυτά τα πρόσωπα δεν αρκούνται σε τίποτα άλλο εκτός από τον ήλιο

Αυτές οι καρδιές δεν αρκούνται σε τίποτα άλλο εκτός από τη δικαιοσύνη

Αυτό το τοπίο είναι σκληρό σαν τη σιωπή

Δένει τις καυτές πέτρες στο στήθος

Συμπιέζει στο φως τις ορφανές ελιές και τα αμπέλια της.

Δεν υπάρχει νερό. Μόνο φως.

Όταν δίνουν τα χέρια

Ο ήλιος είναι ήρεμος για τον κόσμο

Όταν χαμογελούν

Ένα μικρό χελιδόνι

Πετάει έξω από τα άγρια ​​γένια τους

Πότε πεθαίνουν, πότε πεθαίνουν

Η ζωή ανεβαίνει

Με σημαίες, με σημαίες

Με σημαίες και τύμπανα